Sanki kalabalık bir caddenin ortasındayım, istiklal caddesi gibi bir yer.

Her yerde insanlar var, ben ortalarında duruyorum.

Yanımdan onlarca insan geçiyor, hiçbiri bana dokunmuyor.

İnsanları seyrediyorum, hepsi bir şeylere odaklanmış vaziyette. Bir tanesi bile benim farkımda değil.

Ama sanki bir şeyler yanlış, sanki ben orada olmamalıyım.

Ama ama… Ama ben onlara bir şey yapmıyorum ki, sadece izliyorum.

Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok, hareket edemiyorum.

Zaten oraya nasıl geldiğimi de bilmiyorum.

Sanki oracıkta bir labirentin içindeyim.

Çıkışı bulmak için koşmam mı lazım, yürümem mi? Yoksa hareket etmeden sadece düşünmeli miyim?

Tabii ki bilmiyorum.

Sanırım ben bir kobayım. Evet olabilir.

Etrafıma dikkatlice bakıyorum, beni izleyen birilerini bulmaya çalışıyorum.

Kesin birileri olmalı!

Ama hayır kimse yok.

Sanki birileri bir şeyleri karıştırmış, aslında benim orada olmamam gerekiyor.

Bilmiyorum…

Kendimi hissizleştirilmiş gibi hissediyorum.